Mijn tweede project is begonnen

Nu is het mijn beurt om te schrijven. Ik wilde eigenlijk vorige week zaterdag al een verhaaltje plaatsen maar het internetcafé in het dorp was opeens gesloten.
Dus onthoud: Geen bericht is goed bericht!

Het begon allemaal de dag dat mama zou vertrekken. Ik werd wakker en was vet misselijk. Of het kwam door de spanningen, of die overheerlijke pizza van de avond ervoor, die niet helemaal goed viel. Het blijft een raadsel. Ik voelde me ontzettend beroerd. Ook was ik die dag aan de diarree. Ik zal jullie de details verder besparen, maar ik kan jullie vertellen dat het geen pretje is als je voelt dat je naar de wc moet, maar eigenlijk niet goed weet wat je daar moet doen. Een ervaring die ik liever niet had mee willen maken.

Gelukkig ging het ‘s middags al een stuk beter met me en ik ben samen met mama naar het vliegveld gegaan om afscheid te nemen. Het afscheid viel me zwaar. Het liefste had ik op dat moment ook even naar huis gegaan, ik mis iedereen enorm!!

Na een goede nacht ben ik de volgende dag vertrokken naar mijn tweede project. Ik voelde me nog niet helemaal goed en ik had nog veel last van buikpijn. Ik nam vanuit Accra de VIP bus naar Kumasi, jullie zullen wel denken. VIP bus?? Dit is een bus, een stuk duurder dan het lokale vervoer, met airco en je hebt een ontzettend ruime zitplaats. Heel anders als die troto’s die we gewend zijn. Ik had het plan om in Kumasi de VIP bus te nemen naar Techiman en vanuit daar met de taxi naar mijn tweede project te gaan.

In Ghana loopt niks zoals je hebt gepland en ik zal jullie vertellen hoe het ging.
Ik had verwacht dat de VIP bus vanuit Accra zou stoppen op het VIP busstation in Kumasi. Niets bleek minder waar. Na ongeveer 5 uur in de bus te hebben gezeten kwamen we in Kumasi aan ergens in een buitenwijk bij een verlaten tankstation. Opeens werd ons verteld dat dit de eindhalte was en iedereen uit moest stappen. Even sloeg de paniek toe. Jaaaa, wat nu?!?! Ik had echt geen idee waar ik heen moest. Gelukkig was er een aardige taxichauffeur die me wel naar Techimanbusstation zou brengen. Daar aangekomen bleek het om een trotro te gaan en niet om een VIP bus. Ook prima, dan met het lokale vervoer. Ik was allang blij dat ik weer onderweg was in de richting van mijn project. Na in totaal 8 uur reizen kwam ik bij het project aan. Mijn tweede avontuur kon beginnen!!

Ik heb een kamer in het greenhouse. Dit huis heet zo omdat het huis van de buitenkant groen is geverfd en niet omdat het er allemaal zo ecologisch eruit ziet. Ik laat namelijk nog te vaak de lamp aanstaan en vergeet nog wel eens de ventilator uit te zetten als ik weg ga.
Woensdag heb ik kennis gemaakt met de andere vrijwilligers die er zijn. Er zijn hier verder 2 Nederlandse meisjes 1 Nederlandse jongen, 2 jongens uit Duitsland en deze week is er ook nog een meisje uit de USA erbij gekomen. Erg gezellig allemaal.

Iedere vrijwilliger heeft hier een eigen programma met hun eigen kinderen. De twee dagen erna heb ik vooral heel veel gezien en ben ik meegelopen met de andere vrijwilligers om te kijken hoe hun programma was. Je begint om 07:30 en dan loop je rondjes over het terrein met een vast kind. Daarna is het tijd voor het ontbijt en ook tijdens het eten heb je een vast kind om eten te geven. Om 09:00 start je met je special attention, hoe dat hier word genoemd. In de ochtend heb je 5 kinderen die wat extra aandacht krijgen. De handicap van de kinderen scheelt enorm. Zo heb ik een jongeman en die is blind. Een ander kind heeft een afwijking met zijn voet en hand. De kinderen zijn allemaal heel verschillend en dat maakt het juist heel leuk. Daarna is het weer tijd om `je vaste kind` eten te geven. Na het eten is het voor de kinderen en de vrijwilligers siësta en dan word er gerust. Dit duurt tot 15:00 uur, dan is het weer tijd voor de special attention. In de middag heb je nog 2 kinderen en daarna is het tijd voor Pool. Er is hier een klein zwembadje en de kinderen vinden het echt geweldig! Het leukste van alles vinden ze nog als jij er natuurlijk mee ingaat maar dat heb ik nog maar 1 keer gedaan.
In het weekend heb ik vooral veel uitgerust, ik was moe van alle indrukken en het dagritme wat toch best druk is.
Maandag heb ik mijn eigen programma gekregen en daarmee ben ik deze week begonnen. Het is leuk om de kinderen te leren kennen en om te kijken hoever ze zijn met hun ontwikkeling. Ik heb het deze week erg naar mijn zin gehad en vind het erg leuk om hier te zijn. Ik zit op m’n plekje en ook het alleen zijn gaat me goed af. Ik doe lekker m’n eigen ding, wasjes wassen, boodschappen doen en voor m’n eigen eten zorgen. Boeken lezen en vooral genieten van alles om me heen!

Groetjes Jans