Niets gaat in Ghana zoals je het plant!
Blijf op de hoogte en volg Jans en Anneke
15 Juni 2014 | Ghana, Accra
Dag iedereen,
Dit zal mijn laatste verhaaltje zijn voordat ik weer naar huis kom. Er is weer ontzettend veel gebeurd en ik zal beginnen met mijn terugreis vanuit mijn project naar Accra.
Ik stond vroeg op zodat ik optijd voor de bus zou zijn waarmee ik zou vertrekken. Ik naar Techiman met een taxi. Techiman is een wat grotere stad dan Nkoranza en vanuit daar zou ik een directe bus nemen naar de hoofdstad Accra.
Ik stond te wachten bij de plaats waar de bus zou vertrekken maar het was nog opvallend rustig. Shit! Gaat er wel een bus vandaag?! Ging er meteen door mijn hoofd. Ik had met mezelf afgesproken om tot 09:00 te wachten en als het dan niet drukker was geworden zou ik alsnog met een troto gaan en via Kumasi reizen.
Er kwam een man aanlopen en die vroeg of ik naar Accra moest. Ik bevestigde en vertelde hem dat ik graag met de bus zou gaan. Hij wist me weer te vertellen dat de bus pas om 8 uur in de avond zou gaan, 8UUR?!?!?! Dat was niet de bedoeling!
Jammer genoeg alsnog met de troto dus.
De reis van Techiman naar Kumasi ging verassend snel. Er zat een gezellige man die maar niet uitgepraat raakte over de match NE-SP. Ik werd als een ware held behandeld.
In Kumasi aangekomen was het eventjes zoeken naar de juiste troto richting Accra maar toen ik ook daar een plekje had gevonden kon ik mijn reis vervolgen.
Jammer genoeg had ik het verkeerde plekje gekozen om te gaan zitten. Naast me zat een dronken man en achter me zat een man die maar verhalen over god aan het schreeuwen was. Ik had al snel mijn muziekjes op de hardste stand staan, maar ook daar kwam zijn lawaai doorheen. Dit werd een heeeele lange rit!
Ook bleek dat de chauffeur niet heel goed kon rijden en op sommige momenten was het echt heel spannend. Mensen in de bus waren aan het schreeuwen dat hij zachter moest rijden en sommige mensen dreigde zelfs uit te stappen. Ik vertrouwde het ook niet helemaal.
Heel blij was ik toen ik eindelijk Accra in de verte zag naderen. Opeens sloeg de trotro af van de hoofdweg. Ojeeee! Waar zou ie me nu weer naartoe brengen. Ik strande in een of andere achterbuurt met mn zware bagage. In Ghana ben je nooit alleen dus al snel kwam er iemand aan om me te helpen. Hij bracht me naar een taxi en de zoektocht naar het hostel kon beginnen.
Toen de taxi weer op de hoofdweg was beland herkende ik de omgeving en wist dat het hostel niet heel ver meer moest zijn. Jammer genoeg dacht de taximeneer daar anders over en hebben we zeker nog een uur rondjes gereden. Uiteindelijk het hostel wel gevonden en alles is goedgekomen! :)
Mijn laatste weekje op het project was erg leuk. Zo heb ik de nieuwe matrassen gezien die er zijn gekocht van het 'ezelgeld'. Als ik juist heb geteld zijn het er 22. Ook heb ik gezien hoe ze de leren beschermhoes eromheen maakte. Ik heb hier foto's van gemaakt maar jammer genoeg moeten jullie daar nog 2 weekjes op wachten.
In mijn laatste week heb ik de kinderen ook nog getrakteerd op een ijsje. Dit was echt een feestje! Iedereen was heerlijk aan het smullen en het was leuk om de kinderen zo zien te genieten van iets wat ze bijna nooit krijgen. Ook heb ik foto's van!
Vrijdag was mijn laatste dag op het project en na de ochtendfeading werd ik plots in het zonnetje gezet. Ik moest naar voren komen en er werden liedjes voor me gezongen. Ook kreeg ik allemaal cadeautjes en het was een erg leuke verassing.
Het afscheid van mijn maatje hier viel me zwaar. Ook voor hem. Ik had al een aantal keren verteld in het engels dat ik weg zou gaan maar hij heeft het niet begrepen. Toen een ander kind hem vertelde, in zijn eigen taal, dat ik weg zou gaan werd hij boos en begon het kind te schoppen. Oei!
Zaterdag kwam ik met al mn bagage nog even langs zijn huisje en hij stond buiten te wachten. De andere keren als hij me zag kwam ie altijd naar me toegerend en in mn armen gesprongen voor een knuffel. Nu bleef hij boos bij zijn huis staan en heeft het even geduurd voordat ik een knuffel had ontvangen.
Hij is bij me gebleven totdat de taxi kwam en hij heeft me uitgezwaaid totdat ik niet meer te zien was. Ik moest er bijna om huilen.
Met Timon hoop ik ook nog langs mijn tweede project te gaan zodat hij ook kan zien wat voor bijzondere plek het is. Voor jullie heb ik de laatste dagen ontzettend veel foto's gemaakt zodat jullie een indruk krijgen.
Mijn internettijd is bijna over dus ik ga stoppen met mijn verhaal. Ik wil jullie ontzettend bedanken voor alle leuke reacties en berichtjes op mijn verhalen. Erg leuk om ze te lezen en om iets van jullie te horen.
Tot snel!!
Dit zal mijn laatste verhaaltje zijn voordat ik weer naar huis kom. Er is weer ontzettend veel gebeurd en ik zal beginnen met mijn terugreis vanuit mijn project naar Accra.
Ik stond vroeg op zodat ik optijd voor de bus zou zijn waarmee ik zou vertrekken. Ik naar Techiman met een taxi. Techiman is een wat grotere stad dan Nkoranza en vanuit daar zou ik een directe bus nemen naar de hoofdstad Accra.
Ik stond te wachten bij de plaats waar de bus zou vertrekken maar het was nog opvallend rustig. Shit! Gaat er wel een bus vandaag?! Ging er meteen door mijn hoofd. Ik had met mezelf afgesproken om tot 09:00 te wachten en als het dan niet drukker was geworden zou ik alsnog met een troto gaan en via Kumasi reizen.
Er kwam een man aanlopen en die vroeg of ik naar Accra moest. Ik bevestigde en vertelde hem dat ik graag met de bus zou gaan. Hij wist me weer te vertellen dat de bus pas om 8 uur in de avond zou gaan, 8UUR?!?!?! Dat was niet de bedoeling!
Jammer genoeg alsnog met de troto dus.
De reis van Techiman naar Kumasi ging verassend snel. Er zat een gezellige man die maar niet uitgepraat raakte over de match NE-SP. Ik werd als een ware held behandeld.
In Kumasi aangekomen was het eventjes zoeken naar de juiste troto richting Accra maar toen ik ook daar een plekje had gevonden kon ik mijn reis vervolgen.
Jammer genoeg had ik het verkeerde plekje gekozen om te gaan zitten. Naast me zat een dronken man en achter me zat een man die maar verhalen over god aan het schreeuwen was. Ik had al snel mijn muziekjes op de hardste stand staan, maar ook daar kwam zijn lawaai doorheen. Dit werd een heeeele lange rit!
Ook bleek dat de chauffeur niet heel goed kon rijden en op sommige momenten was het echt heel spannend. Mensen in de bus waren aan het schreeuwen dat hij zachter moest rijden en sommige mensen dreigde zelfs uit te stappen. Ik vertrouwde het ook niet helemaal.
Heel blij was ik toen ik eindelijk Accra in de verte zag naderen. Opeens sloeg de trotro af van de hoofdweg. Ojeeee! Waar zou ie me nu weer naartoe brengen. Ik strande in een of andere achterbuurt met mn zware bagage. In Ghana ben je nooit alleen dus al snel kwam er iemand aan om me te helpen. Hij bracht me naar een taxi en de zoektocht naar het hostel kon beginnen.
Toen de taxi weer op de hoofdweg was beland herkende ik de omgeving en wist dat het hostel niet heel ver meer moest zijn. Jammer genoeg dacht de taximeneer daar anders over en hebben we zeker nog een uur rondjes gereden. Uiteindelijk het hostel wel gevonden en alles is goedgekomen! :)
Mijn laatste weekje op het project was erg leuk. Zo heb ik de nieuwe matrassen gezien die er zijn gekocht van het 'ezelgeld'. Als ik juist heb geteld zijn het er 22. Ook heb ik gezien hoe ze de leren beschermhoes eromheen maakte. Ik heb hier foto's van gemaakt maar jammer genoeg moeten jullie daar nog 2 weekjes op wachten.
In mijn laatste week heb ik de kinderen ook nog getrakteerd op een ijsje. Dit was echt een feestje! Iedereen was heerlijk aan het smullen en het was leuk om de kinderen zo zien te genieten van iets wat ze bijna nooit krijgen. Ook heb ik foto's van!
Vrijdag was mijn laatste dag op het project en na de ochtendfeading werd ik plots in het zonnetje gezet. Ik moest naar voren komen en er werden liedjes voor me gezongen. Ook kreeg ik allemaal cadeautjes en het was een erg leuke verassing.
Het afscheid van mijn maatje hier viel me zwaar. Ook voor hem. Ik had al een aantal keren verteld in het engels dat ik weg zou gaan maar hij heeft het niet begrepen. Toen een ander kind hem vertelde, in zijn eigen taal, dat ik weg zou gaan werd hij boos en begon het kind te schoppen. Oei!
Zaterdag kwam ik met al mn bagage nog even langs zijn huisje en hij stond buiten te wachten. De andere keren als hij me zag kwam ie altijd naar me toegerend en in mn armen gesprongen voor een knuffel. Nu bleef hij boos bij zijn huis staan en heeft het even geduurd voordat ik een knuffel had ontvangen.
Hij is bij me gebleven totdat de taxi kwam en hij heeft me uitgezwaaid totdat ik niet meer te zien was. Ik moest er bijna om huilen.
Met Timon hoop ik ook nog langs mijn tweede project te gaan zodat hij ook kan zien wat voor bijzondere plek het is. Voor jullie heb ik de laatste dagen ontzettend veel foto's gemaakt zodat jullie een indruk krijgen.
Mijn internettijd is bijna over dus ik ga stoppen met mijn verhaal. Ik wil jullie ontzettend bedanken voor alle leuke reacties en berichtjes op mijn verhalen. Erg leuk om ze te lezen en om iets van jullie te horen.
Tot snel!!
-
15 Juni 2014 - 17:46
Jessica De Jong:
Jee Jans, dat is inderdaad wat je noemt een heftige rit. Mooi om te horen wat je met het geld kunt doen. Heel gied! Geniet nog volop xxx ook van Jos -
15 Juni 2014 - 18:56
Desiree:
fijne terugreis, tot gaus @hsllo -
15 Juni 2014 - 19:09
Carla:
Ja Sjanske
Heb je me daar een friend for ever achtergelaten. Had toch echt gedacht dat jij wel zou huilen.
Een beetje de Vlas genen, zou hebben. Maar super leuk om te lezen, wat je weer allemaal mee gemaakt
hebt. En dan zo'n reis. Gelukkig ben je nog heel. En hier zijn we super blij dat ons ezel geld goed van pas is gekomen. We noemen het vanaf vandaag dan ook maar slaapgeld.
Nog een hele fijne tijd vanuit een zonnig BUUL, van de hele familie hie -
16 Juni 2014 - 10:20
Agnes :
Ha Jans,
Wat een mooi, hartverwarmend verhaal weer! Het zal niet niks zijn geweest om de kinderen en het project, waar je je met ziel en zaligheid hebt ingezet, achter te moeten laten. Poeh....!
Ik wens je, samen met Timon, nog 2 prachtige weken!
Kannie wachten op de foto's.
Groetjes uit Gemert, Agnes -
18 Juni 2014 - 19:19
Jacqueline:
Pu pu wat ben jij dapper en mooi om te horen dat je geld goed word besteed .
Geniet van je laatste weken .
En ik wens je een mooie en goede reis terug het zal heel erg wennen zijn in nederland
gr jacqueline
-
22 Juni 2014 - 16:09
Lippy En Martien:
Wat mooi verhalen allemaal!!!!!Ik hoop straks alle foto`s de kunnen zien. Geniet er nu nog, samen met Timon, van de laatste dagen daar.
Goede reis terug naar huis
xxx Lippy en Martien -
22 Juni 2014 - 23:38
Gerda:
Hoi Jans.
Ik dacht laat me nog maar eens jouw reisverslagen lezen.Maar die zijn echt indrukwekkend!
Ik denk dat je straks al die kinderen ook weer zult missen!
Je hebt in ieder geval heel erg genoten,en wij van je mooie verhalen.
Nog veel plezier deze week samen met Timo!!
groetjes Gerda en Toon
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
